Pagina:Giaimo.dal.dialetto alla.lingua.2.1924.pdf/68

Mentre che lû s’attissan per méttise a-u següu
Te cápita Françescu tüttu bagnôu da-u süu,
Turnandu allua daa çerchia[1] cun ün âtru só frattìn,
U l’ha a bisaccia pinn-a e ün buttigìn de vìn,
Sentìu lì da Paddre Angelu quella só gràn prudessa,
U lascia ün pô daa parte a solita dulcessa
E: « Bravu! — u te ghe dixe — questa che a l’é caitaè,
Respinze a quellu moddu trèi povei disgrasiaè!
Bella manea che ti üsi cu-i povei peccatuì
E côse ti te creddi? E côse semmu nuì?
Ti nu ricordi quellu ch’ha ditu u Redentû:
Nu sùn vegnüu pe-u giüstu, ma scì pe-u peccatû?
Oûa piggia a bisaccia e questu buttugìn
E dagghe a gambe dietru i nostri fraè assascin:
Ti ghe daiaè a maè numme sta poca refesiùn,
Ma primma d’in zenuggie dumándighe perdùn! »
Poveu Guardian! Pentìu quantu nu se péù dî
U s’incammin-a sübitu dispostu ad obedî;
E intantu San Françesco u prega pìn de ardû
Per ciammà in sce quelle anime a grasia du Segnû.
Appenn-a u poveu Paddre o-i[sic] vedde da luntàn
« Fermaève! » u criâva e intantu u ghe mustrâva u pàn
Quelli se vortan « Bella! E ve-u chì lé, figgéù;
Ghe femmu a pelle, o primma sentimmu côse u véù? »
Quellu u camminn-a sempre e appenn-a u gh’é vixìn
U s’inzenuggia in tèra purzendu u buttigìn.
Quandu u l’ha poi pusciüu piggiâ ün pittìn de sciôu,
U te ghe dixe quellu che u Santu u gh’ha ordinôu.
Quelli, che intantu aveivan ünn-a gran famme e s[a]è,
Ve puèi pensâ se aççettan sens’êse guaèi preghaè.

  1. « Tornando allora dalla questua »