 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
U rè u l’aveiva ünn-a figgia che a se ciammava Stella.
Stella a l’ha piggiôu affesiùn a Florindu e anche Florindu u l’ha finìu per vuèi bèn aa Prinçipessa.
Ma u rè de Spagna u l’aveiva anche ün fraè che u l’ea rè du Purtugallu: questu chì ünn-a votta dovendu[sic] dâ ünn-a festa int’a só curte u l’ha scritu a só fraè pregandulu de mandâghe per quarche tempu Stella.
A prinçipessa a nu vueiva andâ luntàn da Florindu, ma aa fin a l’ha duvüu obedî e a l'é partìa. Florindu, restôu sulu, u s’é sentìu turna piggiâ da ünn-a gran malincunia e daa cuaè[1] de andâ a çercâ só pappà e só mammà.
U rè, veddendulu sempre triste u gh’ha dumandôu côse u l’aveiva e lé u gh’ha cuntôu a só storia. Allua u rè u l’ha capìu che u se truvâva davanti u figgéù de quellu paisàn che u stüdiâva e stelle e u gh’ha ditu: « va püre a çercâ tó pappà e tó mammà, ma primma famme ün servixu: porta ünn-a lettera a-u rè de Purtugallu maè fraè, ma ammia de cunsegnâla, propriu int’e só man ».
Florindu u l'ha prumissu de obedilu e u l’é partìu tüttu cuntentu pensandu che armenu u l’avièiva pusciüu salütâ a prinùçipessa. Int’a lettera gh'ea scritu queste parolle: « Cau fraè, famme u piaxèi de arrestâ quellu che u te porta questa lettera e cun ün pretestu qualunque fallu ammassâ »[2]
Appenn-a intrôu int’u palasiu du rè du Purtugallu, Florindu u l’ha incuntrôu Stella che a gh’ha dumandôu côse u l’ea andaètu a fâ lì; lé u gh’ha ditu che u duveiva cunsegnâ a-u rè ünn-a lettera che u ghe mandâva u rè de Spagna.
Stella, induvinandu che ghe fuise drentu quarcosa de mâ, a gh’ha dumandôu a lettera e, perchè Florindu u nu vuèiva daghela, a ghe l'ha streppâ d’in màn e a l’ha letta.
