Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/40

SCENA IV.
Tiburçio, Fabriçio, Giaçintin-na, Luchin, e Giacomin-na.


Tib. Questa dunque è ra nostra marotta!

Fab. Sì, Signor. Non ho âtra figgia che questa, e saræ desperao, se per caxon de questa marottía dovesse pérdera.

Tib. A se guarderà ben ben de morî, sença l'ordine dro mêgo.

Fab. Presto un-na carrega. (siedono)

Tib. Questa e un-na marotta de bon-na graçia; e son de sentimento, che un bello Zoveno e san o s’accomoderæ à spozâra così marotta com’a l'è.

Fab. L’avei fæta ríe, sciô magnifico.

Tib. Quando ro mêgo fà ríe ri marotti, l'è ro megio segno dro mondo. Sciâ Giaçintin-na, cose ve sentivo? cos’aveivo? cos’è ra vostra marottía?

Giaç. (a segni) Han, hin, hon, han.

Tib. Ahè? Cose dixella?

Giaç. (continua) Han hin hon han hin hon.

Tib. Comme?

Giaç. Han hin hon.

Tib. (contrafacendola) Mi non v’intendo un-na pesta: han hin hon ha. Che diavo de lenguaggio è questo? parlæ turco?