Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/297

da i laddri, che m'aveivan piggiao o Relœurio, e m'aveivan dæto de botte. E in cangio l'ho impegnao a Cazan-na.
Lean. Ah laddro infame, e ti hæ impegnao o mæ Relœurio?
Mon. Sì signor, perchè non saveivo mai, che ora foîsse; e tutti i Servitoì a giornâ d'ancœu ne son provisti, in manera, che se ne fan battaggiâ in sciù e cœuscie, un da a drita, e l'âtro da a mancin-na.
Lean. Ho piaxei d'avei scoverto de belle cose! e veddo, che ho un servitô affezionao, e fedele! ma questo non è quello che voeggio savei da tì.
Mon. O non è manco questo?
Lean. Nò indegno scellerato, l'è un'âtra cosa, che vœuggio che ti confessi.
Mon. Pesta! (a parte).
Lean. Parla presto... Sbrigate.
Mon. Mi v'ho dîto tutto quello che ho fæto.
Lean. (avanzandosi per batter Monodda). Boxardo ti m'hæ dîto tutto?
Ott. (mettendosi avanti Leandro) Hee!
Mon. Comme l'è così, bezœugna che digghe tutto. V'aregordævo, sciô Leandro, de quello Foletto, sei meixi fâ, chi ve dè tante bastonæ de nœutte, e che scappando, un poco ciù ve quintassi a rompî l'osso do collo in un-na cantin-na.