Pagina:Cava in to remoin 1930.pdf/49

'Sto sô tanto larghê che o rende bello[1]
quanto o tocca co-a lûxe da sêu gloria,
che ö sascettin trasforma in t'ûn gioiello,
e de colori o stende ûnn-a baldoria.

Tì ascì, casetta mae, te fa ciû bella,
te innonda de salûte e de sorriso,
a vëgia etae da-e mûagie o te scançella,
ma fêua trasforma a taera in paradiso.


PREGHËA A-A LÛNN-A

Pe piaxeî, ti me sae dî,
bella lûnn-a, che ti vae
curiosando pe-e contrae
comme ûn gardetto,[2]
se l'é addescia e pensa a mî
a brûnetta dö mae chêu?
Per tî a nêutte, se ti vêu,
no l'ha ûn segretto.

  1. Larghê: generoso, disinteressato.
  2. Gardetto: garzoncello.