Pagina:Cava in to remoin 1930.pdf/100

SERENATA D'ÂTRI TEMPI


I.


A-i tempi mae, da zoveno,
vêu dî tant'anni fà,
sotto i barcoin da bella
s'ûzàva de cantâ.
Ûn o cantava a-a Giûlia,
ûnn'âtro a-a sêu Rosin,
stonandu in sce-a chitâra,
grattando ö mandolin.

E drin, drin, drin...

affaccite, Rosin!
E drin, drin, drâ...

No fâme ciû despiâ!


II.


De votte tûtta timida,
fra mezo a 'na tendinn-a,
spontava da-a finestra
'na testa biricchinn-a.
Ma spesso a l'ëa 'na scarega
de tôsci e imprecazioin,[1]

  1. Tôsci: torzoli.