 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
24
E lasciando l'ortoan solo imbägiôu,
A se mette a corrî fêua da cuxinn-a,
Sbraggiando ciû che a pêu: - «l'emmo attrovôu,
»L'ha visto o Togno, e o l'ha ciammou b... -»
Pe tûtti i corridoî, pë sale e-e celle
Mettendo in convûlscion tûtte e Sorelle.
25
In te meno de quanto o staggo a dî,
A notizia a s'allarga, a se fa stradda,
Dappertûtto, pe-e scâe, pe-i corridoî
Gh[']é ûn remescio, ûn borboggio, ûnn-a caladda,
Da fâ mette in allarme o vexinato,
Tanto o l'ëa o ramaddan, tanto o l'ëa o sciäto.
26
O Tognin, in sce l'atto o l[']é ciammôu
Pe dâ conto de quanto l[']é successo,
Misso a perde, confûso, interrogôu
Proprio comme se instrûissan ûn processo,
Da ûn impotto de päole e de domande
- «Comme, dove, chi o l[']é? percöse, quande?»
27
Ma l'ascado in te tûtte o s'é calmôu,
Sentindo che o Loritto o l'ëa in te man
A ûnn-a specie de diäo descadenôu,
Che o n'aveiva guæi ninte de cristian,
E che pe aveilo, bezêugnava fâse
Do sangue marso, e poi finî pe dâse.
