Pagina:Bacigalô.Prose.rimæ.1891.pdf/204


8
Quando se dixe a forsa do destin!
Spesso ûnn-a balla senza conseguensa,
Ûn fæto da fâ rïe scinn-a i pollin,
O l'ha spesso in sce noî tanta influensa
Da cangiâne de stato e de natûa
Da fâne a vitta façile o fottûa.

9
E coscì da sta cösa inconclûdente
Comme saìva ûn tocchetto de fûgassa,
O Loro ch'ëa vissûo felicemente
Scinn-a a quello so incontro in sciä terrassa,
O s'è misso a piggiâlo in to stoppin
Pe ûn fatale reverso do destin.

10
Ma cöse voeì? se gh[']é de mëzo a pansa
Ghe zûghieivo che ûn santo o fæ peccôu
Coscì o Loro, che in atra circostanza
A vedde quella serva o sæ scappôu,
Quello pö de fûgassa a te-o tegniva
Lì fermo a ammiâla ed a collâ a saliva.

11
E veddendo che a serva a tïava zû
Boccoin sovra boccoin da fâ spavento,
Pe a puïa che presto a no n'avesse ciû,
Se a giasciava con tanto sentimento,
O se fæto do chêu, e o s'è misso a criâ,
- Da papà, povëo Loro, da papà!...