Pagina:Bacigalô.Prose.rimæ.1891.pdf/200


60
Pövëo Loro! che brûtto cangiamento
Da o scöso de Sorelle a o so baston,
Sempre lì solo ne l'isolamento
O no poeiva capî quest'abbandon,
Costreito a destegâ o so repertöio
A-e mûage e a-i tavoloîn do refettöio!

61
E-e Sorelle? che muri, che raoxîa!
De no poeilo ciû vedde che a disnâ,
Co-i êuggi smorti dä malinconîa,
Se-o sciorbîvan invece de mangiâ,
Se rödeivan de veddise-o vexin,
Sensa poeilo toccâ manco ûn pittin.

62
Gh'ëa zà stæto ûn pittin de rescistenza,
Quæxi ûn principio de rivolûzion;
S'ëan volte a-o Paddre pe ciammä ascistensa,
Pe dighe bella netta a so raxon,
Ma s'ëan subito accorte a-e so risposte,
Che aveivan fæto o conto sensa l'oste.

63
Ed ansi lê che o l'ëa ancon pin de fotta
Pe a figûa che gh'aveivan fæto fâ,
E no ghe paiva vëa d'aveile sotta,
E avei mëzo de faghela pagâ,
O l'ha fæto, in omaggio ä disciplinn-a
Piggiâ o Loro pe fottilo in cuxinn-a.