Ms. Marston 56/De lo testamento vegio e növo/Chì se contèm como Ierusalem fo sotemisso a li Romaim in lo tenpo de Ponpeo

Manoscrito Marston 56, 1465: De lo testamento vegio e növo
Como Ierusalem fo sotemisso a li Romaim in lo tenpo de Ponpeo
tra parentexi quaddre e lettie da azonze, tra parentexi tonde quelle da esponze, lasciao a tirde in sciâ n, in corscivo i atre ligatue, in appexe i azonte posterioî, azonto maiuscole, pontezatua e diacrittichi segondo a prononçia zeneize do '700 (descrita da-o Prien), acento aguçço = vocale longa, acento grave = vocale curta, ö = œu, ë = æ, e’ = pronomme sogetto de I e III pers. scing. e pl., ‛o = pr. sog. II pers. pl.

[p. 21v modifica]

Chì se contèm como Ierusalem fo sotemisso a li Romaim in lo tenpo de Ponpeo.

Da che la terra de Juda e de Jerusalem fo destruta e sotemissa a la segnoria de Roma e aquistàla Ponpeo, chi fo lu[sic] pu notaber citaem[sic] chi fosse in Roma e chi mai avesse pu trionfi e pu vitorie. E 'vensè in lo canpo la mao parte de lo mondo, ma a la fin o l'ave una grande discordia con so söxorozenero Iulio Cezaro, e conbatèn in lo piam de Solonichi, e Ponpeo fo vensuo com tuta la soa gente, e pöa o fuzì in Egito e a traimento Tolomé ge fe tagá la testa e fella aprezentá a Julio Cezoro[sic]. E tuto questo caite a Ponpeo per um peccao che ello fe, che quando ello ave aquistao la terra de Judea e fo in Ierusalem, ello per despeto de li Zué chi era ihamao lo Dee de l'atra gente, si fe aparegá in lo tenpio che avea faito fá re Saramon le stalle e le mageore[sic] de li söi cavalli, unde de lì avanti li söi fati non ge zem prosperi. E pe so piaschu' se dè goardá de fá cossa che despiaxa a Dee. E semegeivementi o ceite cossì a Badasal, figo de Nabucdonozor, lo quá derobà lo tenpio e preze[sic] tuto l'oro lo quá era deputao a lo officio de Dee. E quando Nabucdonozor morì, Badasal so figo regnà per ello e fe cosse chi despiaxèm a lo nostro Segnor Dee, chè ello bevè con la copa de lo nostro Segnor Dee chi stava in santa santorum, e per questo peccao lo nostro Segnor Dee lo fe vegní in desgracia, che dormiando li söi famigi lo schanàm.

Or in quello tenpo era Daniel proffeta in Cardea, e era lì Ioachim inprexonao. E questo Ioachim era staito re de Judea e de Ierusael[sic]. E in quello tenpo si era sam Daniel proffeta in Cardea, lo quá ge era staito menao con li atri figi d'Issael.