L'Evangeliu segundu Mattê/cap. XXVI
| ←cap. XXV | L'Evangeliu segundu Mattê de cap. XXVI |
cap. XXVII→ |
Е l’è successu che quandu Gesü u l’ha avüu terminòu tütti questi discursi u l’ha ditu a i so discepuli:
2 Vuì seì che da chì a duì giurni se fà Pasqua, e u Figgiu dell’ommu u sâ tradìu per ese missu in cruхе.
3 Allùa i prinsipi di sacerdoti e i ansien du populu se sun radünæ in tu curtile du prinsipe di sacerdoti cu se ciammava Caifa,
4 E han fætu cunseggiu de piggiâ Gesü cun ingannu e fâlu muî.
5 Ma dixeivan: nun in giurnu de sabbu, perchè nu succede per caxu sullevasiun ne u populu. 6 E essendu Gesü in Betania in caza de Scimun u lebbruzu,
7 Se gh’è accustòu ünha donna ch’a l’aveiva ün vazu d’inguentu presiuzu, e a ghe l’ha versòu in scia testa cu l’ea a toa.
8 I discepuli, vistu questa cosa, se l’han avüu a mâ e han ditu: perchè raxun questa perdita?
9 Perchè questu inguentu u se sæ pusciüu vende cau e dâ i dinæ a i povei.
10 Ma Gesü savendu questu u g’ha ditu: perchè mulestæ questa donna? A l’ha fætu pü ünha opera bunha versu de mi.
11 Perchè eì sempre di poveì cun vuì, ma nun eì sempre mi.
12 Perchè mettendu questu inguentu in sciu mæ corpu, a l’ha fætu per seppellîme.
13 In veitæ ve diggu che in qualunque leugu sâ predicòu questu evangeliu per tuttu u mundu, se dià anche quellu che questa a l’ha fætu in so memoia.
14 Allùa ün di duzze cu se ciammava Giüdda Iscariote u se n’è andætu da i prinsipi di sacerdoti,
15 E u g’ha ditu: cose me vueì dâ, e mi ve u dô in tê muen. E g’han deliberòu trenta dinæ d’argentu.
16 E doppu d’allùa u sercava l’occaxun de tradîlu. l7 E u primmu giurnu di azzimi i discepuli se sun accustæ а Gesü dixendughe: duve ti veu che te preparemmu per mangiâ a Pasqua?
18 E Gesü u l’ha ditu: andæ in sittæ da u tale e dîghe: u Meistru u dixe: u mæ tempu u l’è vixin; mi fassu a Pasqua in caza to cu i mæ discepuli.
19 E i discepuli han fætu cumme Gesü u g’aveiva cumandòu, e han appægiòu a Pasqua.
20 E quandu s’è fætu seia u l’ea a toa cu i so duzze discepuli.
21 E mentre lu mangiavan u l’ha ditu: in veitæ ve diggu che ün de vuiâtri u me tradià.
22 E multu disgüstæ: han cumensòu a dî a ün pe ün: sun foscia mi, Segnû?
23 E lê rispundendu u l’ha ditu: quellu cu mette cun mi a man in tu piattu, questu u me tradià.
24 Veamente u Figgiu dell’ommu u se ne va cumme l’è stætu scritu de lê; ma guai a quell’ommu per mezu du quæ sâ tradìu u Figgiu dell’ommu; l’ea ben megiu per lê se quell’ommu u nu fusse mai nasciüu.
25 E rispundendu Giüdda cu l’ha tradìu u l’ha ditu: Meistru, sun furse mi? U g’ha rispostu: ti l’hæ ditu.
26 E mentre lu mangiavan, Gesü u l’ha piggiòu u pan e u l’ha benedìu, u l’ha spessòu e u l’ha dætu a i so discepuli, e u l’ha ditu: piggiæ e mangiæ; questu u l’è u mæ corpu.
27 E piggiandu u calise, u l’ha ringrasiòu, e u l’ha dætu a lu dixendu: beveì tütti de questu.
28 Perchè questu u l’è u mæ sangue du neuvu testamentu, cu sâ versòu per multi in remisciun di peccati.
29 E ve diggu che da chì in là nu beviò ciü de questu frütu da vigna, fin a quellu giurnu quandu u beviò neuvu cun vuiâtri ne u regnu de mæ Puæ.
30 E avendu ditu l’innu, sun sciurtii ne u munte Olivetu.
31 Allùa Gesü u g’ha ditu: vuiâtri tütti questa neutte avieì in mi occaxun de scandalu. Perchè l’è scritu: battiò u pastû, e ê pegue da mandra sân disperse.
32 Ma doppu che sô resciüscitòu v’andiò avanti in Galilea.
33 E Pietru rispundendu u g’ha ditu: ancun che tütti füssan per aveì occaxun de scandalu in ti, mi nu me scandalizziò mai.
34 Gesü u g’ha ditu: in veitæ te diggu che questa neutte primma che cante u gallu ti me neghiæ træ votte.
35 Pietru u g’ha ditu: quantunque duvesse muî cun ti nu te neghiò, e u mæximu han ditu tütti i discepuli.
36 Allùa Gesü u l’è vegnüu cun lu in t’ünha villa ch’a se ciamma Getsemani, e u l’ha ditu a i so discepuli: assettæve chi finchè vadde là e preghe.
37 E piggiòu сun lê Pietru e i duì figgi de Zebedèu, u l’ha cumensòu a rattristâse e ese afflitu.
38 Allùa u g’ha ditu: a mæ anima a l’è afflita fin â morte: fermæve chì, e veggiæ cun mi.
39 E andætu un pô ciü in là, u s’è chinòu cu a faccia per tæra pregandu e dixendu: о mæ Puæ, se l’ è puscibile, questu calise cu s’alluntanhe da mi; ma peâtru, nun cumme veuggiu mi, ma cumme ti veu ti.
40 E u l’è vegnüu da i so discepuli, e u i a truvæ che durmivan, e u l'ha ditu a Pietru: cuscì nun eì pusciüu veggiâ ün’ùa cun mi?
41 Veggiæ e preghæ, che nun intræ ne a tentasiun; perchè u spiritu u l’è pruntu, ma a carne a l’è debule.
42 De neuvu pe a secunda votta u l’è andætu, e u l’ha pregòu dixendu: o mæ Puæ, se questu calise u nu peu passâ sensa che u beive, segge fætu a to vuentæ.
43 È vegnüu turna, e u i a truvæ che durmivan, perchè i so euggi ean aggravæ.
44 E avenduli lasciæ, u l’è andætu de neuvu, e u l’ha pregòu pe a tersa votta dixendu ê mæxime parolle.
45 Allùa u l’è vegnüu da i so discepuli e u g’ha ditu: òua durmî e ripuzæve; eccu s’è avvixinòu l’ùa, e u Figgiu dell’ommu u sâ cunsegnòu a i peccatuì.
46 Stæ sciü, andemmu; eccu s’è avvixinòu chi me tradià.
47 Mentre u parlava ancun, eccu l’è arrivòu Giüdda, ün di duzze, e cun lê ünha gran türba cun spæ e bastuin, mandæ da i prinsipi di sacerdoti e da i ansien du populu.
48 E quellu cu l’ha tradìu u g’ha dætu ün segnale dixendu: quellu che baxiò u l’è lê; piggiælu.
49 E sübitu accustanduse a Gesü u l’ha ditu: te salüu, Meistru, e u l’ha baxòu.
50 E Gesüu g’ha ditu: amigu, percose ti è vegnüu? Allùa se sun accustæ, e han missu ê muen adossu a Gesü e l’han arrestòu.
51 E eccu ün de quelli che ean cun Gesü, stendendu a man u l’ha tiòu feua a spâ, e u l’ha culpìu ün servitû du prinsipe di sacerdoti, e u g’ha taggiòu ün’ueggia.
52 Allùa Gesü u g’ha ditu: metti a to spâ a so leugu, perchè tütti quelli che dân de man â spâ muiàn de sрâ.
53 Ti pensi furse che nu posse pregâ mæ Puæ, che sübitu u me mandieiva ciü de duzze legiuin d’angei?
54 Cumme dunque s’adempiàn e Scrittüe, perchè cuscì deve succede? 55 In quellu mumentu Gesü u l’ha ditu a ê türbe: seì sciurtii cun spæ e cun bastuin cumme cuntru ün laddru per piggiâme: tütti i giurni ea assettòu vixin a vuiâtri insegnandu ne u tempiu, e nu m’eì piggiòu.
56 Ma tüttu questu u l’è successu, perchè s’adempissan e Scrittüe di prufeti. Allùa tütti i discepuli avendulu abbandunòu sun scappæ.
57 Ma quelli piggiandu Gesü l’han cundütu da Caifa prinsipe di sacerdoti, duve i Scribi e i ansien s’ean radünæ.
58 E Pietru u gh’andava appreuvu da luntan scin a u curtile du prinsipe di sacerdoti, e intròu dentru, u stava assettòu cun i servituì per vedde a fin.
59 E i prinsipi di sacerdoti e tüttu u cunseggiu sercavan testimunianse fâse cuntru Gesü per fâlu muî;
60 E nu n’han truvòu, essenduse prezentæ multi fâsi testimonii. Ma finalmente sun vegnüi duì testimonii fâsi,
61 E han ditu: questu chì u l’ha ditu: possu distrüe u tempiu de Diu e in treì giurni rifabbricâlu.
62 E allùa u prinsipe di sacerdoti alsanduse u g’ha ditu: ti nu rispundi ninte a quellu che questi depunhan cuntru de ti?
63 Ma Gesü u taxeiva. E u prinsipe di sacerdoti u g’ha ditu: te scunzüu pe u Diu vivu che ti ne digghi se ti è u Cristu u figgiu de Diu.
64 Gesü u g’ha rispostu: ti l’hæ ditu. Ansi ve diggu che poi vedieì u Figgiu dell’ommu assettòu â drita da maestæ de Diu e vrgnî in sce nüvee du sê.
65 Allùa u prinsipe di sacerdoti u l’ha strassòu i so vestimenti dixendu: u l’ha giastemmòu; che bezeugnu emmu ciü nuiâtri de testimonii? eccu òua eì sentìu a giastemma;
66 Cose ve ne pâ? Ma quelli rispundendu han ditu: u l’è rèu de morte.
67 Allùa g’han spüòu in ta faccia, e g’han dætu di pügni, e âtri g’han dætu di shciaffi
68 Dixendu: Cristu, induvinha chi t’ha battüu?
69 Pietru poi u stava assettòu de feua i11 tu curtile, e se gh’è accustòu ünha serva dixendu: ti ei anche ti cun Gesü Galilèu.
70 Ma lê u l’ha negòu â prezensa de tütti dixendu: mi nu so quellu che ti dixi.
71 E mentre lê u sciurtiva dâ porta l’ha vistu ün âtra serva, e a l’ha ditu a quelli che ean lì: e questu ascì u l’ea cun Gesü Nazarenu.
72 E u l’ha turna negòu cun züamentu: nu cunusciu quest’ommu. 73 E pocu doppu se ghe sun accustæ quelli che ean lì, е han ditu a Pietru: veamente anche ti ti è ün de quelli, perchè anche u to parlâ û dimustra.
74 Allùa u l’ha cumensòu a dise dê imprecasiuin e a züâ cu nun aveiva cunusciüu quell’ommu. E sübitu u gallu u l’ha cantòu.
75 E Pietru u s’è suvegnüu da parolla che Gesü u gh’aveiva ditu: primma che cante u gallu ti me neghiæ træ votte. E sciurtìu de feua u l’ha centu amaramente.