L'Evangeliu segundu Mattê/cap. XVII
| ←cap. XVI | L'Evangeliu segundu Mattê de cap. XVII |
cap. XVIII→ |
Е SEI giurni doppu Gesü u l’ha piggiòu cun lê Pietru, e Giacumu, e Giuvanni so fræ, e u i a cundüti in disparte surva ün munte âtu;
2 E u s’è trasfiguròu davanti a lu. E a so faccia a l’ha brillòu cumme u sû, e i so vestimenti sun vegnüi gianchi cumme a neive.
3 E eccu ghe sun apparsi Мuzæ e Elia che parlavan cun lê.
4 E Pietru piggiandu a parolla u l’ha ditu a Gesü: Segnû, nuî chì ghe stemmu ben: se ti veu, femmu chì træ tende, ünha per ti, ünha per Мuzæ, е ünha per Elia.
5 Mentre u parlava ancun, eccu che ünha nüvea lüminuza a i ha cuværti, e eccu dâ nüvea ünha vuxe ch’a dixeiva: questu u l’è u mæ Figgiu predilættu ne u quæ me sun cumpiaxüu; sentîlu.
6 I discepuli avendu sentîu, sun cheiti buccüi per tæra e han avüu multa puia.
7 Ma Gesü u se gh’è accustòu e u i ha tucchæ, e u g’ha ditu: alsæve, e n’aggei puia.
8 E alsandu i euggi n’han ciü vistu nisciün feua che Gesü.
9 E ne u discende da u munte Gesü u g’ha cumandòu dixendu: nu dieì a nisciün quellu ch’eì vistu, finchè u Figgiu dell’ommu u nu segge resciüscitòu dâ morte.
10 E i discepuli l’han interrugòu dixendu: perchè dunque dixan i Scribi che primma bezeugna che vegne Elia?
11 Мa lê rispundendu u l’ha ditu: l’è vèu che Elia u deve vegnî, e u ristabilià tütte ê cose.
12 Ma ve diggu che Elia u l’è zà vegnüu e nun l’han cunusciüu, ma g’han fætu quellu che han vusciüu. Е a u mæximu moddu duvià suffrî da lu u Figgiu dell’ ommu.
13 Allùa i discepuli han capìu cu gh’aveiva parlòu de Giuvanni Battista.
14 E essendu arrivòu duve ean ê türbe, se gh’è аccustòu ün ommu, e u se gh’è cacciòu davanti in zenugge dixendu: Segnû, aggi pietæ de mæ figgiu, perchè u l’è lünaticu e u soffre multu; perchè spessu u cazze in tu feugu, e spessu in te l’ægua.
15 E l’ho prezentòu а i to discepuli, e nu l’han pusciüu guarî.
16 Ma Gesü rispundendu u l’ha ditu: о genia incredula e perversa, e fin a quandu sô cun vuì? e fin a quandu ve suppurtiò? Purtæmelu chì.
17 E Gesü u l’ha criòu a u demoniu, e u l’è sciurtìu feuа da u figgieu, e da quellu mumentu u l’è guarìu.
18 Allùa i discepuli se sun accustæ in disparte a Gesü e g’han ditu: perchè nuì nun emmu pusciüu scacciâlu?
19 Gesü u g’ha rispostu: pe a vostra incredülitæ; perchè in veitæ ve diggu che se avieì fede quantu ünha granha de senapa, dieì a questu munte: de chì passa là, e u passià; e ninte ve sâ d’impuscibile.
20 Ma questa razza a nu se scaccia che per mezu dell’orasiun e du zazün.
21 Е mentre stavan ne a Galilea Gesü u g’ha ditu: u Figgiu dell’ommu u deve ese dætu nê muen di ommi;
22 E l’ammassiàn, e u tersu giurnu u resciüscitià. Е sun restæ multu affliti. 23 E essendu andæti in Cafarnaum, quelli che riseveivan e dramme se sun avvixinæ a Pietru e g’han ditu: vostru Meistru u nu ê paga ê dramme?
24 E lê u g’ha rispostu de sci. E essendu intròu in caza, Gesü u l’ha prevegnüu dixendu: che te ne pâ о Scimun? i re da tæra da chi riseivan i tribüti о ê tasce? da i so figgieu о da i fuestê?
25 Da i fuestê, u g’ha rispostu. Gesü u g’ha ditu: dunque i figgieu sun ezenti.
26 Ma per nun dâghe mutivu de scandalu, vanni a u mâ, caccia u lammu e piggia u primmu pesciu che vegnià sciü, e aværtu a so bucca, ti ghe truviæ ün statere: piggilu, e paga per mi e per ti.